Παθήσεις θυρεοειδούς και ενδοκρινών αδένων

Παθήσεις Θυρεοειδούς και Ενδοκρινών Αδένων

Ο θυρεοειδής είναι ένας ενδοκρινής αδένας, ο οποίος βρίσκεται στην εμπρόσθια επιφάνεια του λαιμού κάτω από το μήλο του Αδάμ (ονομάστηκε έτσι γιατί πιστεύεται ότι ο Αδάμ όταν πήρε το μήλο δεν το κατάπιε αλλά του στάθηκε στο λαιμό). Ο θυρεοειδής  έχει το σχήμα του θυρεού, στην ουσία όμως περισσότερο μοιάζει με πεταλούδα. Αποτελείται από 2 τμήματα, τους λοβούς κι άλλο ένα τμήμα που ενώνει τους λοβούς μεταξύ τους και ονομάζεται ισθμός. Πρόκειται για ένα πολύπλοκο μηχανισμό, καθώς η παραμικρή του δυσλειτουργία επιφέρει προβλήματα στον άνθρωπο. Ο θυρεοειδής αδένας μπορεί να θεωρηθεί ως ”ο πλοηγός” του οργανισμού ή ένα ρυθμιστικό κέντρο του μεταβολισμού του. Με τον όρο ενδοκρινής, εννοείται ότι ο θυρεοειδής αδένας παράγει ουσίες, δηλαδή τις ορμόνες, οι οποίες μέσω της κυκλοφορίας φεύγουν από αυτόν και πηγαίνουν σε άλλα όργανα, των οποίων ρυθμίζουν τη λειτουργία (τουλάχιστον αυτή ήταν η επικρατούσα άποψη μέχρι πρόσφατα). Σήμερα θεωρείται ότι ρυθμίζει τη λειτουργία κάθε κυττάρου του ανθρώπινου οργανισμού.

xeirourgikh thyreoeidhΗ βασική του λειτουργία είναι η παραγωγή των ορμονών της τριιωδοθυρονίνης (Τ3) και της τετραιωδοθυρονίνης Τ4 ή θυροξίνης, αυτές για να τις συνθέσει χρησιμοποιεί το ιώδιο που βρίσκεται στο αίμα και το οποίο ο άνθρωπος προσλαμβάνει μέσα από το νερό, το αλάτι, τις τροφές. Η έλλειψη του ιωδίου οδηγεί, τον θυρεοειδή αδένα, μοιραία σε μειωμένη παραγωγή ορμονών. Τροφές πλούσιες σε ιώδιο είναι οι θαλασσινές, γι’ αυτό παλαιότερα άνθρωποι που ζούσαν σε ορεινές περιοχές ή άτομα που συστηματικά δεν τις κατανάλωναν είχαν μειωμένη παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Σήμερα όμως, με την ιωδίωση του μαγειρικού αλατιού, ένδεια ιωδίου παρατηρείται σπάνια.

Ο θυρεοειδής αδένας παράγει ακόμα μια ορμόνη την καλσιτονίνη, η οποία έχει σχέση με τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα και η οποία χορηγείται σε μορφή φαρμάκου στην οστεοπόρωση.

Οι θυρεοειδικές ορμόνες ρυθμίζουν τη λειτουργία σχεδόν όλων των συστημάτων του οργανισμού. Στη βρεφική και παιδική ηλικία μάλιστα έχουν σπουδαίο ρόλο στη σωματική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Έτσι, η έλλειψη αυτών στη βρεφική ηλικία δημιουργεί σημαντική καθυστέρηση τόσο σωματική όσο και πνευματική (κρετίνοι). Σήμερα όμως κάθε παιδί που γεννιέται υποβάλλεται σε εξέταση για τις θυρεοειδικές ορμόνες, οπότε η έγκαιρη διάγνωση και η άμεση έναρξη της θεραπείας έχει σώσει πολλά παιδιά από την πνευματική ή τη σωματική καθυστέρηση.

Παθήσεις Θυρεοειδούς

ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΕΝΙΚΟΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΤΟ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗ.

Η ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ

Όλες οι επιστημονικές εταιρείες, παγκοσμίως, συστήνουν εξειδίκευση στη χειρουργική του θυρεοειδή, για ασφαλείς επεμβάσεις? Όταν υπάρχουν εξειδικευμένοι χειρουργοί, εσύ που θα απευθυνθείς?

Βρόγχοκηλη

Βρογχοκήλη είναι η κάθε διόγκωση του θυρεοειδούς, που αφορά την ανατομική κατάσταση του αδένα και όχι τη λειτουργική. Μπορεί να συνοδεύεται από υπέρ ή υπολειτουργία του αδένα.

Υποθυρεοειδισμός

Ο υποθυρεοειδισμός είναι η παθολογική κατάσταση κατά την οποία το επίπεδο των θυρεοειδικών ορμονών είναι χαμηλό, υπάρχει, δηλαδή, χαμηλή έκκριση θυρεοειδικών ορμονών. Ο υποθυρεοειδισμός είναι συχνότερη πάθηση στις γυναίκες, περίπου 6:1 και τα συμπτώματα είναι σωματική κόπωση, πνευματική νωθρότητα, δυσανεξία στο ψύχος, δυσκοιλιότητα, αύξηση βάρους, ξηρόδερμα κ.ά. Ο υποθυρεοειδισμός οφείλεται στις περισσότερες των περιπτώσεων σήμερα σε θυρεοειδίτιδες, συνηθέστερη των οποίων είναι η αυτοάνοσος χρόνια λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα ή νόσος Hashimoto. Ο οργανισμός παράγει αυτοαντισώματα, τα οποία βλέπουν τον θυρεοειδή σαν ξένο σώμα και προσπαθούν να τον καταστρέψουν.

Θυρεοειδίτιδα Hashimoto

Η θυρεοειδίτιδα του Hashimoto είναι η πιο συχνή φλεγμονώδης νόσος του θυρεοειδούς. Εμφανίζεται όταν τα αντισώματα του ασθενούς προσβάλλουν τον θυρεοειδή αδένα τους. Η θυρεοειδίτιδα του Hashimoto είναι πιο συχνή στις γυναίκες ηλικίας 45-65 ετών, αλλά μπορεί να παρατηρηθεί σε ασθενείς οποιασδήποτε ηλικίας.

Τα συμπτώματα της Hashimoto:

  • Δυσκοιλιότητα
  • Το δέρμα είναι ξηρό και λεπτό
  • Δυσανεξία στο κρύο
  • Πόνοι στους μυς
  • Πόνοι στις αρθρώσεις
  • Αυξημένη αιμορραγία τις ημέρες της περιόδου, η οποία διαρκεί και περισσότερες μέρες
  • Βραδυψυχισμός, άγχος

Πώς τίθεται διάγνωση;

  • Ο αδένας είναι συχνά σκληρός, μπορεί να είναι διογκωμένος ή να έχει αρκετούς όζους
  • Εξέταση αίματος για να ανιχνευτούν τα αυτοαντισώματα
  • Είναι συνήθως αυξημένη η τιμή της TSH

Ποιά είναι η αντιμετώπιση;

  • Λήψη φαρμάκων ( ορμόνη αντικατάστασης) για όσους έχουν υποθυρεοειδισμό
  • Χειρουργική εκτομή του θυρεοειδή σε ασθενείς που η διόγκωση του προκαλεί πιεστικά συμπτώματα ή όταν διογκώνονται οι όζοι

Υπερθυρεοειδισμός

Ο υπερθυρεοειδισμός είναι μια διαταραχή της λειτουργίας του θυρεοειδή αδένα, κατά την οποία ο αδένας υπερλειτουργεί ή προκαλεί επιτάχυνση του μεταβολισμού. Ο θυρεοειδής μπορεί μορφολογικά να είναι φυσιολογικός ή να είναι διογκωμένος (βρογχοκήλη). Συνήθως όμως έχει αυξημένο μέγεθος και παρουσιάζει όζους. Τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο ασθενής είναι απώλεια βάρους που δεν δικαιολογείται από τη σωματική άσκηση ή το φαγητό, ταχυπαλμία ίσως και αρρυθμία, ιδρώτας, δυσανεξία στη ζέστη, νευρικότητα, τρέμουλο, εξόφθαλμο που πολλές φορές είναι ο λόγος για τον οποίο ο ασθενής πάει στον γιατρό.

 

Η πιο συχνή αιτία του υπερθυρεοειδισμού, είναι η νόσος Graves Basedow ή διάχυτη τοξική βρογχοκήλη, η οποία είναι αυτοάνοσος νόσος, δηλαδή ο οργανισμός παράγει αυτοαντισώματα τα οποία κάνουν τον αδένα να υπερλειτουργεί. Η δεύτερη αιτία είναι η οζώδης τοξική βρογχοκήλη, δηλαδή αναπτύσσεται ένας ή περισσότεροι όζοι που έχουν σαν αποτέλεσμα να παράγουν τις θυρεοειδικές ορμόνες σε μεγάλες ποσότητες. Η θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού στην αρχή μπορεί να είναι φαρμακευτική αλλά σε αποτυχία ή σε υποτροπές τη λύση δίνει η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς.

 

Ασθένεια Graves

 

Η νόσος Graves είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που προκαλεί την υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Πάθηση συχνή στις νέες γυναίκες που μπορεί να προκαλέσει διόγκωση του θυρεοειδή. Οι πιθανές αιτίες για τη νόσο Graves μπορεί να είναι ιογενείς ή βακτηριακές λοιμώξεις αλλά και γενετικές.

 

Τι συμπτώματα έχει η ν. Graves:

  • Τρόμος και μυϊκή αδυναμία
  • Αραίωση μαλλιών ή τριχόπτωση
  • Aύξηση της όρεξης, διάρροιες
  • Ευερεθιστικότητα, άγχος, διαταραχές συμπεριφοράς, δυσκολία συγκέντρωσης
  • Δυσανεξία στη ζέστη
  • Απώλεια βάρους χωρίς να αλλάζει η προσλαμβανόμενη τροφή
  • Διαταραχές ύπνου
  • Ταχυκαρδία
  • Εξόφθαλμο

Πώς τίθεται η διάγνωση;

  • Αυξημένες τιμές T3 ή T4 (θυροξίνη)
  • Χαμηλή τιμή TSH
  • Υψηλές τιμές αντισωμάτων

 

Αντιμετώπιση

Η νόσος Graves αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή.  Σε περιπτώσεις ρύθμισης του ασθενή αλλά επανειλημμένων υποτροπών, τη λύση δίνει η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς.

Καρκίνος του θυρεοειδούς

Είναι ο πιο συχνός καρκίνος των ενδοκρινών αδένων και μάλιστα με μεγάλη αύξηση της συχνότητάς του τα τελευταία χρόνια, νόσος η οποία παρατηρείται πλέον και στα παιδιά. Ευτυχώς όμως στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι ιάσιμος. Αυτό βέβαια εξαρτάται από το είδος του καρκίνου αλλά και από το στάδιο. Υπάρχουν τέσσερις τύποι καρκίνου: ο θηλώδης, ο θυλακιώδης, ο μυελοειδής και το αναπλαστικό καρκίνωμα. Οι δύο πρώτοι τύποι είναι οι πιο συχνοί (90-95%,) οι οποίοι είναι ιάσιμοι, ο μυελοειδής (5%) που μπορεί να είναι κληρονομικός, δηλαδή οι πάσχοντες να φέρουν μια μετάλλαξη σε ένα γονίδιο (RET) και ο τελευταίος τύπος, ο αναπλαστικός, ο οποίος είναι πολύ επιθετικός αλλά ευτυχώς είναι σπάνιος.

Οι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση καρκίνου του θυρεοειδούς είναι:

  • Το γυναικείο φύλο
  • Το ιστορικό βρογχοκήλης
  • Το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του θυρεοειδούς
  • Η έκθεση σε ακτινοβολία

Διάγνωση

Η διάγνωση συνήθως βασίζεται στη λήψη καλού ιστορικού, στην κλινική εξέταση, στο υπερηχογράφημα, στο σπινθηρογράφημα και στη δια λεπτής βελόνης παρακέντηση του οζιδίου (FNA). Το υπερηχογράφημα από εξειδικευμένους ακτινοδιαγνώστες μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες και τις περισσότερες φορές μας διαγιγνώσκει με ακρίβεια την ύπαρξη κακοήθειας τόσο στον θυρεοειδή όσο και στους λεμφαδένες, αφού με την χαρτογράφηση μας υποδεικνύει τους ύποπτους λεμφαδένες αλλά και αυτούς που διηθούνται από την κακοήθεια. Αυτή είναι πολύ σημαντική πληροφορία, αφού έτσι μπορούμε να σχεδιάσουμε με ακρίβεια, την επέμβαση που πρέπει να διενεργήσουμε. Είναι πολύ σημαντικό η αρχική επέμβαση να είναι όσο πιο τέλεια και πιο πλήρης γίνεται, επειδή από αυτή εξαρτάται η πρόγνωση σας. Αυτό σημαίνει ότι αν η επέμβαση είναι ”ατελής” χειρουργική επέμβαση (και δυστυχώς αυτό δεν είναι σπάνιο):

-υπονομεύεται η ικανότητα ελέγχου της νόσου

-είναι πιθανόν να προκαλέσει την ανάγκη συμπληρωματικής επέμβασης

-αυξάνονται οι πιθανότητες εμφάνισης επιπλοκών κατά την επανεπέμβαση

-υπονομεύει δυνητικά την επιβίωση.

Θεραπεία

Η βασική θεραπεία στον καρκίνο του θυρεοειδή είναι η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς και ανάλογα με τον τύπο και το στάδιο μπορεί να χρειαστεί να γίνει και λεμφαδενικός καθαρισμός. Αυτές είναι επεμβάσεις που απαιτούν εξειδίκευση, εμπειρία και λεπτούς χειρισμούς, γι’ αυτό πρέπει να γίνονται από εξειδικευμένους χειρουργούς, οι οποίοι έχουν εμπειρία στην χειρουργική του καρκίνου. Αυτός είναι ο λόγος που λέμε στους ασθενείς μας, ότι αν έρθουν ιδίως σε αρχικό στάδιο, μπορούμε να τους προσφέρουμε ίαση σε ποσοστό που αγγίζει περίπου το 100%.

Η χειρουργική επέμβαση για τον καρκίνο του θυρεοειδούς συνήθως συμπληρώνεται και με τη χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου, αλλά το σίγουρο είναι ότι τα πάντα εξαρτώνται από την ποιότητα της χειρουργικής επέμβασης.

Λίγες είναι οι περιπτώσεις που ο καρκίνος του θυροειδή δεν ανταποκρίνεται στη χορήγηση ιωδίου, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουν ανακαλυφθεί νέα φάρμακα, με τα οποία μπορούμε να βοηθήσουμε και αυτούς τους ασθενείς.

Χειρουργική θυρεοειδούς

Η χειρουργική του θυρεοειδούς αδένα είναι μια απαιτητική χειρουργική και αυτό γιατί ο θυρεοειδής έρχεται σε στενή επαφή αφενός με ένα νεύρο από την κάθε πλευρά του, το οποίο είναι υπεύθυνο για την ομιλία και αφετέρου με τους παραθυρεοειδείς αδένες. Τόσο το νεύρο όσο και οι παραθυρεοειδείς αδένες πρέπει να διατηρούνται άθικτα κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Θυρεοειδεκτομή

Θυρεοειδεκτομή είναι η χειρουργική αφαίρεση μέρους ή όλου του θυρεοειδούς αδένα. Λοβεκτομή  είναι η χειρουργική αφαίρεση του ενός μόνο λοβού θυρεοειδούς αδένα. Η θυρεοειδεκτομή συστήνεται στους ασθενείς που πάσχουν από βρογχοκήλη, όζους του θυρεοειδούς, υπερθυρεοειδισμό, ή καρκίνο του θυρεοειδούς. Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι πολύ καλή επιλογή για τους ασθενείς που έχουν μεγάλη βρογχοκήλη, οζίδια ή καρκίνο του θυρεοειδούς. Ο χειρουργός θυρεοειδή Σταύρος Τσιριγωτάκης διενεργεί  ασφαλή και αποτελεσματική χειρουργική θυρεοειδούς. Κατά την διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης θυρεοειδούς, τα λαρυγγικά νεύρα και  οι παραθυρεοειδείς αδένες,  πρέπει να προστατεύονται και να διατηρούνται. Αυτό το εξασφαλίζει η γνώση και η εμπειρία του, αλλά και ο τεχνολογικός εξοπλισμός που χρησιμοποιεί όταν απαιτείται (νευροδιεγέρτης για τον εντοπισμό του νεύρου, ψαλίδι υπερήχων κ.ά.). Η πείρα του αλλά και η εμπειρία του στην πράξη, που είναι μεγαλύτερη των 17 χρόνων σε αυτή τη χειρουργική, εγγυάται ότι η πιθανότητα επιπλοκών είναι ελάχιστη. Σωλήνα παροχέτευσης δεν χρησιμοποιεί συνήθως για αυτές τις επεμβάσεις.

ΝΕΥΡΟΔΙΕΓΕΡΤΗΣ – ΔΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΥΡΟΥ

Η εξέλιξη της τεχνολογίας μας προσφέρει εξοπλισμό αιχμής, τον οποίο χρησιμοποιούμε για ασφαλέστερες επεμβάσεις. Η παρακολούθηση του νεύρου πραγματοποιείται στις επεμβάσεις θυρεοειδούς που η ανατομική τοποθέτηση του νεύρου είναι πολύπλοκη ή έχει αλλάξει μετά από προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στο λαιμό. Χρησιμοποιείται ειδικός ενδοτραχειακός σωλήνας (σωλήνας αναισθησίας για χορήγηση οξυγόνου ) με ηλεκτρόδιο (εικόνα παρακάτω). Αυτός είναι συνδεδεμένος με ειδική συσκευή η οποία παράγει οπτικό και ηχητικό σήμα όταν γίνονται χειρισμοί στην περιοχή του νεύρου και αυτό βοηθάει στον εντοπισμό του, στις δύσκολες περιπτώσεις (εικόνα παρακάτω).

Σωλήνας αναισθησίας για νευροδιεγέρτη Συσκευή ανάλυση οπτικών-ηχητικών σημάτων νευροδιεγέρτη

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Θυρεοειδεκτομή στον καρκίνο του θυρεοειδή

Είναι πολύ σημαντικό η αρχική επέμβαση να είναι όσο πιο τέλεια και πιο πλήρης γίνεται, επειδή από αυτή εξαρτάται η πρόγνωση σας. Αυτό σημαίνει ότι αν η επέμβαση είναι ”ατελής” χειρουργική επέμβαση (και δυστυχώς αυτό δεν είναι σπάνιο):

-υπονομεύεται η ικανότητα ελέγχου της νόσου

-είναι πιθανόν να προκαλέσει την ανάγκη συμπληρωματικής επέμβασης

-αυξάνονται οι πιθανότητες εμφάνισης επιπλοκών κατά την επανεπέμβαση

-υπονομεύει δυνητικά την επιβίωση.

Ελάχιστα Επεμβατική Θυρεοειδεκτομή Υποβοηθούμενη από Βιντεοκάμερα (Minimally Invasive Video Assisted Thyroidectomy MIVAT)

Η Ελάχιστα Επεμβατική Θυρεοειδεκτομή Υποβοηθούμενη με Βιντεοκάμερα(MIVAT) ή ενδοσκοπική θυρεοειδεκτομή διενεργείται χρησιμοποιώντας μια κάμερα υψηλής ευκρίνειας στη χειρουργική επέμβαση μέσω μιας πολύ μικρής τομής. Είναι μια εξαιρετική επιλογή για ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς ή οζίδια, με διαστάσεις κάτω των 3cm. Αυτή η τεχνική επιτρέπει να γίνεται η θυρεοειδεκτομή μέσω μικρότερων τομών ενώ είναι ασφαλής και αποτελεσματική, αφού προσφέρει ταχύτερη ανάρρωση και λιγότερη ταλαιπωρία στους ασθενείς.

Ελάχιστα Επεμβατική Θυρεοειδεκτομή

Ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή είναι η χειρουργική επέμβαση θυρεοειδούς που διενεργείται μέσω μιας τομής η οποία είναι 3cm ή λιγότερο. Οι ασθενείς συνήθως έχουν λιγότερο πόνο πιο γρήγορη ανάρρωση, σε σχέση με τις κλασσικές  παραδοσιακές θυρεοειδεκτομές και σίγουρα ελάχιστη ουλή, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό, αφού η μετεγχειρητική ουλή βρίσκεται σε εμφανές σημείο και θα την έχει ο ασθενής για ολόκληρη ζωή.

Επανεπέμβαση στο Θυρεοειδή

Οι επενεπεμβάσεις διενεργούνται σε ασθενείς με υποτροπιάζοντα καρκίνο του θυρεοειδούς ή σε ασθενείς που χειρουργήθηκαν για νόσο Graves και η νόσος υποτροποίασε, λόγω πλημμελούς επέμβασης ή ακόμη σε ασθενείς που ενώ χειρουργήθηκαν για καρκίνο έμεινε μεγάλο υπόλειμμα. Η προηγηθείσα χειρουργική επέμβαση, αυξάνει τους κινδύνους της δεύτερης χειρουργικής επέμβασης στο θυρεοειδή, η επανεπέμβαση είναι πάντα πιο δύσκολη, αυτές οι επεμβάσεις είναι καλύτερο να διενεργούνται από χειρουργούς, όπως ο Σταύρος Τσιριγωτάκης με εξειδικευμένη κατάρτιση και πολυετή εμπειρία.

Λεμφαδενικός καθαρισμός στον καρκίνο του θυρεοειδούς

Ο λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου για καρκίνο του θυρεοειδή είναι μια χειρουργική επέμβαση που περιλαμβάνει την αφαίρεση των λεμφαδένων που εμπλέκονται στον καρκίνο του θυρεοειδούς. Συνήθως, αυτοί οι λεμφαδένες διαγιγνώσκονται με το υπερηχογράφημα στο θυρεοειδή και με τη  βιοψία με FNA (αναρρόφηση δια λεπτής βελόνης). Υπάρχουν δύο τύποι λεμφαδενικού καθαρισμού για τον καρκίνο του θυρεοειδούς:

Κεντρικός Λεμφαδενικός Καθαρισμός

Αυτός περιλαμβάνει την αφαίρεση των λεμφαδένων που βρίσκεται κοντά στο θυρεοειδή αδένα. Ο Σταύρος Τσιριγωτάκης διενεργεί αυτή τη χειρουργική επέμβαση πάντοτε όταν χρειάζεται για τον ασθενή που διαγιγνώσκεται με καρκίνο θυρεοειδούς. Είναι η αφαίρεση των λεμφαδένων στην περιοχή του λάρυγγα και της τραχεία, κάτω προς το άνω μέρος της θωρακικής κοιλότητας. Αυτή η χειρουργική επέμβαση ονομάζεται λεμφαδενικός καθαρισμός επιπέδου VI.

Πλάγιος Λεμφαδενικός Καθαρισμός

Είναι η αφαίρεση των λεμφαδένων στα πλάγια του λαιμού. Οι λεμφαδένες του τραχήλου χωρίζονται σε επίπεδα και αριθμώνται με λατινικούς αριθμούς (επίπεδα I-VI). Αυτή η χειρουργική επέμβαση είναι η αφαίρεση των έμφαδένων από τα επίπεδα II, III, IV και V.  Σε αυτές τις περιοχές υπάρχουν πολλά νεύρα και μεγάλα αγγεία που βρίσκονται σε κίνδυνο για τραυματισμό κατά τη διάρκεια αυτών του τύπων των χειρουργικών επεμβάσεων και αυτό το είδος των χειρουργικών επεμβάσεων συνιστάται μόνο εάν ο καρκίνος του θυρεοειδούς έχει αποδειχθεί ότι έχει διηθήσει αυτούς τους λεμφαδένες.

Όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση έτσι και στον πλάγιο λεμφαδενικό καθαρισμό υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης επιπλοκών. Στα χέρια ενός έμπειρου χειρουργού, ο κίνδυνος αυτος είναι χαμηλός. Τα νεύρα που βρίσκονται σε κίνδυνο περιλαμβάνουν το παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο, το φρενικό νεύρο, το νωτιαίο και τα αυχενικά νεύρα. Το παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο, νευρώνει τις φωνητικές χορδές και μια κάκωση μπορεί να επηρεάσει τη φωνή. Το φρενικό νεύρο ελέγχει την αναπνοή, νευρώνει το διάφραγμα και μια κάκωση μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικά προβλήματα. Το νωτιαίο νεύρο ελέγχει την κίνηση του ώμου, ο τραυματισμός του μπορεί να προκαλέσει αδυναμία στον ώμο. Τα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία που βρίσκονται στην περιοχή είναι επίσης σε κίνδυνο και περιλαμβάνουν την καρωτιδική αρτηρία και την έσω σφαγίτιδα φλέβα. Ο θωρακικός πόρος είναι επίσης σε κίνδυνο κατά τη διάρκεια αυτού του τύπου της χειρουργικής επέμβασης και μια κάκωση του μπορεί να απαιτήσει παροχέτευση.

Για να είναι ασφαλής η επέμβαση, ο ένας τρόπος είναι στα σημεία που βρίσκονται τα νεύρα και οι παραθυρεοειδείς αδένες,να αφήνεται μέρος του θυρεοειδή ώστε να μην φτάσει σε αυτά ο χειρουργός και τα τραυματίσει. Πρόκειται για την σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή.  ”Βασιζόμενος στην εμπειρία μου αυτή την επέμβαση την αποφεύγω, γιατί σε περίπτωση που η ιστολογική εξέταση δείξει καρκίνο, οι ασθενείς είναι πολύ πιθανόν να χρειαστούν επανειλημμένες συνεδρίες με ραδιενεργό ιώδιο ή ακόμα και επανεπέμβαση. Επίσης αν ο ασθενής έχει νόσο Graves, είναι πιθανόν με την σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή, να υποτροπιάσει μετά την επέμβαση και να χρειάζεται επανεπέμβαση. Οι επανεπεμβάσεις ταλαιπωρούν τον ασθενή και έχουν αυξημένη συχνότητα επιπλοκών.”

Η επέμβαση λοιπόν που εκτελεί ο χειρουργός θυρεοειδούς Σταύρος  Τσιριγωτάκης  συνήθως είναι η άμφω ολική θυρεοειδεκτομή, δηλαδή  αφαιρεί ολόκληρο τον θυρεοειδή αδένα. Κι αυτό γιατί η εμπειρία του χειρουργού Σταύρου Τσιριγωτάκη έχει δείξει ότι αρκετές φορές ο ασθενής χειρουργείται για ένα ύποπτο όζο που τελικά δεν είναι καρκίνος και υπάρχει καρκίνος στον άλλο λοβό ή χειρουργείται για καλοήθεια και η ιστολογική μετά το χειρουργείο δείχνει ότι σε κάποιο σημείο είχε αναπτυχθεί καρκίνος και αυτό δεν είναι σπάνιο.

Είναι προτιμότερο να χειρουργείται ο ασθενής σαν να είναι επιβεβαιωμένη η κακοήθεια, οπότε να μην χρειάζεται ούτε πολλές συνεδρίες με ιώδιο ούτε επανεπέμβαση στην περίπτωση που βρεθεί κακοήθεια και το υπόλειμμα είναι μεγάλο. Η διασφάλιση της ακεραιότητας των νεύρων και των παραθυρεοειδών έγκειται αφενός στην εμπειρία του χειρουργού Σταύρου Τσιριγωτάκη και αφετέρου στον τεχνολογικό εξοπλισμό αιχμής που χρησιμοποιεί για να παρέχει στους ασθενείς το καλύτερο και ασφαλέστερο αποτέλεσμα.

Ο χειρουργός θυρεοειδούς Σταύρος Τσιριγωτάκης διενεργεί την ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή, δηλαδή μέσω μιας τομής 2-3 cm, που είναι η μικρότερη δυνατή, αφαιρεί ολόκληρο τον θυρεοειδή αδένα, χωρίς να κόβει τους μύες. Το μέγεθος της τομής έχει σημασία όχι μόνο για το αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά δείχνει και την εξοικείωση του χειρουργού με τη συγκεκριμένη επέμβαση, καθώς είναι γνωστό  ότι όσο λιγότερες κακώσεις και τραυματισμοί γίνονται σε μια επέμβαση τόσο καλύτερο είναι το αποτέλεσμα. Βέβαια, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τι είδους κακώσεις θα έχουν συμβεί στη διάρκεια μιας επέμβασης που αφήνει μια τεράστια μετεγχειρητική ουλή, δύσμορφη την οποία είναι υποχρεωμένος κάποιος να έχει εφ’ όρου ζωής σε ευκρινές σημείο στον λαιμό του.

Η επιβεβαίωση αφαίρεσης ολόκληρου του θυρεοειδή αδένα αποδεικνύεται με μία εξέταση, η οποία λέγεται σπινθηρογράφημα ή εξέταση καθήλωσης, που γίνεται μετά το χειρουργείο, όταν η ιστολογική δείξει ότι πρόκειται για καρκίνο.

Αυτή λοιπόν δείχνει με απόλυτη ακρίβεια το ποσοστό του θυρεοειδή που έχει απομείνει, αφού αυτό θα πρέπει στη συνέχεια να καταστραφεί, με τη χορήγηση ραδιενεργού ιωδίου και το οποίο αν είναι μέχρι 2% είναι αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα. Στο 95-97% των περιπτώσεων των ασθενών τους οποίους χειρουργεί ο χειρουργός Σταύρος Τσιριγωτάκης το θυρεοειδικό υπόλειμμα είναι κάτω του 1%, οπότε είναι φανερό τι θεραπεία θα κάνουν οι ασθενείς του συγκριτικά με τη θεραπεία που θα κάνει κάποιος ο οποίος έχει υπόλειμμα 4% ή 8% ή ακόμα και 10%. Ασθενείς με μεγάλα υπολείμματα χρειάζονται επανεπέμβαση, η οποία όμως έχει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά επιπλοκών, πέραν της πρόσθετης ψυχικής, σωματικής αλλά και οικονομικής ταλαιπωρίας του ασθενή.

 

Γι αυτό λοιπό το λόγο ο κος Τσιριγωτάκης επιδιώκει και έχει ιδιαίτερη μέριμνα ώστε να εξασφαλίσει το καλύτερο αποτέλεσμα για τους ασθενείς με μία και μοναδική επέμβαση μέσα από μια τομή που έπειτα από λίγο καιρό είναι δύσκολο να τη διακρίνει κάποιος. Παρακάτω φαίνονται μερικές γνωματεύσεις από την εξέταση που έχουν κάνει ασθενείς του κου Τσιριγωτάκη, για να διαγνωσθεί πόσο θυρεοειδικό υπόλειμμα έχει απομείνει, τους οποίους μάλιστα δεν χειρούργησε για καρκίνο θυρεοειδούς αλλά για καλοήθεια, η ιστολογική εξέταση των οποίων όμως μετά το χειρουργείο έδειξε ότι επρόκειτο για καρκίνο. Είναι εύκολα κατανοητός ο λόγος που δεν επισυνάπτονται αποτελέσματα ασθενών οι οποίοι είχαν διαγνωσθεί προεγχειρητικά με καρκίνο ,αφού σε αυτούς τους ασθενείς είναι επιβεβλημένη και προγραμματισμένη εξ΄αρχής η αφαίρεση ολόκληρου του αδένα, την στιγμή που χειρουργούνται για καρκίνο και πρέπει το υπόλειμμα να είναι σχεδόν μηδενικό.

 

Επομένως μπορεί να φανταστεί κάποιος ποιο θα είναι το θυρεοειδικό υπόλειμμα που θα έχει κάποιος ασθενής, ο οποίος θα χειρουργηθεί για καρκίνο θυρεοειδούς από τον χειρουργό Σταύρο Τσιριγωτάκη, όπου εκεί η μέριμνα για να αφαιρεθεί και το τελευταίο κύτταρο θυρεοειδούς είναι πολύ αυξημένη, όταν το υπόλειμμα που αφήνει σε θυρεοειδεκτομές για καλοήθεια, είναι μικρότερο από 1%.

 

Επίσης,είναι εύκολα κατανοητό και πόσο εύκολα ρυθμίζεται με φάρμακα κάποιος ασθενής μετά από το χειρουργείο του ακόμα και όταν έχει χειρουργηθεί για καλοήθεια , με ένα υπόλειμμα κάτω του 1% και πόσο δύσκολα όταν μεγάλο μέρος του αδένα δεν έχει αφαιρεθεί και ο ενδοκρινολόγος προσπαθεί να τον ρυθμίσει δίνοντας του φάρμακα αλλά ταυτόχρονα και το υπόλειμμα που έχει παράγει και αυτό ορμόνες και είναι αναγκασμένος να αλλάζει διαρκώς τη δόση κάνοντας επανειλημμένες εξετάσεις αίματος.

Τι έλεγχος χρειάζεται για το χειρουργείο;

Όλοι οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση κάνουν προηγουμένως έναν έλεγχο, ο οποίος περιλαμβάνει τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού, πλήρη κλινική εξέταση, αιματολογικό έλεγχο καθώς και αναπνευστικό και καρδιολογικό έλεγχο. Στις περιπτώσεις του θυρεοειδούς προστίθεται επίσης ο έλεγχος της λειτουργίας του αδένα, (ο ασθενής πρέπει να είναι ευθυρεοειδικός) καθώς επίσης και ο έλεγχος της λειτουργίας των φωνητικών χορδών όταν ο ασθενής έχει παρουσιάσει οποιαδήποτε αλλαγή στη φωνή.

Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους αναφέρθηκε στην αρχή ότι η χειρουργική του θυρεοειδούς είναι απαιτητική χειρουργική και χρειάζεται μεγάλη εξειδίκευση αφού είναι αναγκαίοι πολύ λεπτοί χειρισμοί.  Μετά την επέμβαση που διενεργεί ο κος Τσιριγωτάκης, η νοσηλεία δεν υπερβαίνει τις 24 ώρες, ο ασθενής μιλάει αμέσως, σιτίζεται μετά από 2-3 ώρες και κινητοποιείται άμεσα. Την επομένη το πρωί, γίνεται έλεγχος του ασβεστίου του αίματος και ο ασθενής εξέρχεται της κλινικής.

Είναι επίσης σημαντικό το γεγονός,ότι ο χειρουργός Σταύρος Τσιριγωτάκης δεν δίνει φάρμακα με ασβέστιο σε όλους τους ασθενείς, ανεξαιρέτως, τους οποίους χειρουργεί για να καλύψει συμπτώματα που μπορεί να προκαλέσει η ενδεχόμενη πτώση της τιμής του ασβεστίου μετά την επέμβαση,αφού έχει εμπιστοσύνη σε αυτό που κάνει και ξέρει ότι είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που αυτό θα χρειαστεί. Γι΄αυτό πριν επιλέξει

κάποιος τον χειρουργό του, δεν είναι άσκοπο να ρωτήσει πόσο μεγάλη θα είναι η τομή του, τι υπολείμματα συνήθως έχει, αν του συστήνεται απαραίτητα η λήψη ασβεστίου αμέσως μετά την επέμβαση, αλλά και ότι άλλο τον απασχολεί.

Ο χειρουργός θυρεοειδούς Σταύρος Τσιριγωτάκης έχει ανοικτό δίαυλο επικοινωνίας, αλλά και επισκέπτεται συχνά το καλύτερο Κέντρο Ενδοκρινολογικής Χειρουργικής στον κόσμο, το οποίο είναι στο νοσοκομείο Cisanello.

Το πανεπιστημιακό νοσοκομείο στην Πίζα της Ιταλίας, Cisanello, θεωρείται το καλύτερο κέντρο χειρουργικής του θυρεοειδούς και ενδοκρινών αδένων, παγκοσμίως!
Επικεφαλής και Διευθυντής της ενδοκρινολογικής χειρουργικής μονάδας είναι ο καθηγητής Paolo Miccoli με τον καθηγητή Gabriele Materazzi, διενεργούν τις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές τόσο στη χειρουργική του θυρεοειδή όσο και στην χειρουργική των παραθυρεοειδών αδένων. Θεωρούνται από τους κορυφαίους παγκοσμίως, αφού καθημερινά διενεργούν περίπου 16 επεμβάσεις αυτού του είδους.
Cisanello  Cisanello dep. Endocrinochrurgia  Cisanello Hospital
Το πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Πίζα στην Ιταλία(Cissanelo), επιβεβαιώνεται σαν ηγετικό κέντρο σχετικά με τις ασθένειες του θυρεοειδούς, τα στοιχεία προέκυψαν κατά το πρόσφατο Παγκόσμιο Συνέδριο για τον θυρεοειδή, που πραγματοποιήθηκε στο Ορλάντο, της Φλόριντα των ΗΠΑ ( 15ο Διεθνές Συνέδριο του θυρεοειδούς ), καθώς ελήφθησαν υπόψιν όλα τα επιστημονικά δεδομένα και κριτήρια των 10 τελευταίων ετών, παγκοσμίως.
Το Πανεπιστήμιο Νοσοκομείο της Πίζας βρίσκεται στην πρώτη θέση στον κόσμο τόσο για την επιστημονική έρευνα όσο και για τις προηγμένες χειρουργικές επεμβάσεις που διενεργούνται σε αυτό για την αντιμετώπιση των παθήσεων του θυρεοειδή, είναι καλύτερο ακόμη και από το νοσοκομείο Sloan Kettering Cancer Center στη Νέα Υόρκη, καθώς και εκεί υπάρχει τεράστια έρευνα για τις παθήσεις και τη θεραπεία του θυρεοειδή. Η βαθμολόγηση του το καθιστά ‘’Κέντρο Αναφοράς’’, όχι μόνο σε εθνικό αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο!

Παρακάτω μερικές φωτογραφίες ασθενών με άμφω ολική θυρεοειδεκτομή

   

Συχνές Ερωτήσεις

Τι είναι ο θυρεοειδής

Είναι ένας ενδοκρινής αδένας, από τους σημαντικότερους του ανθρώπινου οργανισμού, ο οποίος είναι ο “πλοηγός” του μεταβολισμού του οργανισμού ή το ρυθμιστικό κέντρο του μεταβολισμού αφού μέσω των ορμονών που παράγει ελέγχει και επηρεάζει όλα τα συστήματα του οργανισμού.

Τι είναι βρογχοκήλη

Βρογχοκήλη είναι η ανώμαλη διόγκωση του θυρεοειδή αδένα, η παρουσία της οποίας δεν συνεπάγεται απαραίτητα τη μη σωστή λειτουργία του θυρεοειδή. Η βρογχοκήλη μπορεί να συμβεί σε έναν αδένα που παράγει μεγάλες ποσότητες ορμονών (υπερθυρεοειδισμός), μικρές ποσότητες ορμονών (υποθυρεοειδισμός) ή σωστή ποσότητα ορμονών (ευθυρεοειδισμός).

Τι είναι όζος;

Όζος είναι η ανάπτυξη ή εμφάνιση ενός ογκιδίου στον θυρεοειδή αδένα, το οποίο προκαλείται από την ανώμαλη ανάπτυξη και πολλαπλασιασμό των κυττάρων του θυρεοειδούς. Η συντριπτική πλειοψηφία των όζων είναι καλοήθεις, ένα μικρό ποσοστό όμως αυτών μπορεί να είναι κακοήθεις.

Πως ελέγχω τον θυρεοειδή;

Τα βήματα που μπορεί να κάνει κάποιος για να ελέγξει τον θυρεοειδή του είναι τρία. Πρώτον να επισκεφθεί τον γιατρό του, ο οποίος θα λάβει ένα λεπτομερές ιστορικό και θα υποβάλει τον ασθενή σε ενδελεχή κλινική εξέταση. Δεύτερο βήμα είναι μια σειρά αιματολογικών εξετάσεων και τρίτο βήμα είναι η διενέργεια απεικονιστικών εξετάσεων, δηλαδή ενός υπερηχογραφήματος και αν χρειαστεί περαιτέρω απεικονιστικός έλεγχος.

Τι είναι η παρακέντηση FNA;

Είναι η αναρρόφηση κυττάρων μέσω μιας λεπτής βελόνας από ένα όζο του θυρεοειδή και στη συνέχεια η κυτταρολογική εξέταση τους στο μικροσκόπιο, για να διευκρινισθεί αν είναι καλοήθη, κακοήθη ή ύποπτα για καρκίνο ή το υλικό είναι ανεπαρκές. Η FNA δεν είναι βιοψία, δεν είναι δηλαδή ιστολογική εξέταση. Προσφέρει σημαντικές πληροφορίες, αλλά έχει το μειονέκτημα ότι με αυτήν εξετάζεται πολύ μικρό δείγμα κυττάρων και έτσι δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι δεν υπάρχει κακοήθεια σε ολόκληρο τον όζο.

Διατροφή χαμηλή σε ιώδιο:

Αποφύγετε τα ακόλουθα τρόφιμα

  • Ιωδιούχο αλάτι
  • Γάλα ή άλλα γαλακτοκομικά (παγωτό, τυρί, γιαούρτι, βούτυρο)
  • Βιταμίνες ή συμπληρώματα που περιέχουν ιώδιο (ειδικά φύκια)
  • Θαλασσινά, συμπεριλαμβανομένων των ψαριών, οστρακοειδών, σούσι, φυκιών
  • Τρόφιμα που περιέχουν το πρόσθετο καραγεν(υδατάνθρακας), αγαρ-αγαρ (φυσική ζελατίνη) αλγινικό (κολλοειδής πολυσακχαρίτης)
  • Κόκκινη χρωστική
  • Κρόκους αυγών ή τρόφιμα που περιέχουν ολόκληρα αυγά
  • Σοκολάτα γάλακτος (λόγω του γάλακτος που περιέχει)
  • Μεγάλα blackstrap (χωρίς θειώδη επιτρέπεται)
  •  Προϊόντα σόγιας (σάλτσα, γάλα)

Επιτρέπονται:

  • Μη ιωδιούχο γάλα
  • Ασπράδι αυγού
  • Σπιτικό ψωμί που γίνεται με μη ιωδιούχο αλάτι και λάδι (όχι σόγιας)
  • Φρέσκα φρούτα και λαχανικά
  • Κατεψυγμένα λαχανικά
  • Δημητριακά και ζυμαρικά χωρίς συστατικά υψηλής περιεκτικότητας σε ιώδιο
  • Φρούτα κονσέρβα
  • Φυσικοί ανάλατοι ξηροί καρποί και βούτυρο ξηρών καρπών
  • Σόδα, μπύρα, κρασί, χυμοί φρούτων
  • Καφές ή τσάι
  • Μαύρο πιπέρι, φρέσκα ή αποξηραμένα βότανα και μπαχαρικά
  • Ζάχαρη, μαρμελάδα, ζελέ, σιρόπι μελιού, σφένδαμου

Έχω κάνει παρακέντηση και τα αποτελέσματα δείχνουν ότι πρόκειται για καλοήθεια, είμαι σίγουρη ότι δεν έχω καρκίνο

Πολλές φορές έχουμε χειρουργήσει ασθενείς που η FNA ήταν αρνητική, αλλά είχαν στοιχεία ύποπτα για κακοήθεια από τον υπόλοιπο έλεγχο που είχαν κάνει και η ιστολογική διάγνωση μετά το χειρουργείο έδειξε κακοήθεια. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί η βελόνα δεν πήρε υλικό από το σημείο του καρκίνου, αλλά λίγα χιλιοστά δίπλα από αυτόν, είτε για άλλους λόγους. Πρέπει να τονισθεί ό το αποτέλεσμα της FNA είναι ενδεικτικό. Μόνο η βιοψία ολόκληρου του θυρεοειδούς προσφέρει τη βεβαιότητα για την ποιότητα του αδένα. Επομένως η FNA βοηθάει πάρα πολύ αλλά η απόφαση για το αν θα χειρουργηθεί κάποιος ή όχι πρέπει να λαμβάνεται αφού συνεκτιμηθούν όλα τα δεδομένα.

Τι συμπτώματα προκαλεί ο καρκίνος του θυρεοειδούς

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς είναι ο συχνότερος ενδοκρινικός καρκίνος και συνήθως δεν προκαλεί κανένα σύμπτωμα, είναι αθόρυβος. Σπάνια μπορεί να προκαλέσει πόνο, ”τράβηγμα” στο αυτί από την πλευρά που είναι ο όγκος, δυσκαταποσία ή βράγχο φωνής

Γιατί να χειρουργηθώ αφού δεν έχω ενοχλήσεις;

Ο καρκίνος του θυρεοειδούς όταν φθάσει σε σημείο να προκαλέσει συμπτώματα σημαίνει ότι έχει προχωρήσει. Αν ο γιατρός σας έχει διαγνώσει ότι έχετε καρκίνο ή υποψία καρκίνου, εμπιστευτείτε τον και προχωρήστε στη χειρουργική επέμβαση. Εάν εξελιχθεί και κάνει λεμφαδενικές ή απομακρυσμένες μεταστάσεις, τα πράγματα θα δυσκολέψουν πάρα πολύ

Πότε χρειάζεται χειρουργείο ο θυρεοειδής

Όταν διαγνωσθεί καρκίνος ή όταν η υποψία για καρκίνο είναι ισχυρή, ή όταν η λειτουργία του θυρεοειδή δεν μπορεί να ρυθμιστεί με φαρμακευτική αγωγή (σε καλοήθεις παθήσεις).
Πολλές φορές βλέπουμε να χάνεται πολύτιμος χρόνος, λόγω του ότι ο ασθενής ψάχνει να ακούσει αυτό που θέλει, δηλαδή ότι «δεν χρειάζεσαι χειρουργείο» και γι’ αυτό το λόγο αναζητά τη γνώμη πολλών γιατρών. Είναι σημαντικό και απαραίτητο να πάρει κάποιος και δεύτερη και τρίτη γνώμη αλλά είναι επικίνδυνο για την υγεία του να ψάχνει εναγωνίως για μεγάλο χρονικό διάστημα να ακούσει αυτό που θέλει και στο τέλος κανείς να μην του το πει, αφού η ένδειξη ήταν απόλυτη εξ αρχής. Γι’ αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθείστε από γιατρό ο οποίος είναι εξειδικευμένος με το πρόβλημά σας και έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη σας στη διάρκεια του χρόνου.

Πως μπορώ να επιλέξω χειρουργό;

Οι επεμβάσεις για τον θυρεοειδή, θεωρητικά, μπορεί να γίνουν από όλους τους γενικούς χειρουργούς. Είναι προτιμότερο βέβαια να γίνεται από χειρουργό που έχει λάβει ειδική εκπαίδευση και εκτελεί τέτοιες επεμβάσεις σε τακτική βάση, αφού το ποσοστό των επιπλοκών είναι αποδεδειγμένα πολύ μικρότερο όταν η επέμβαση γίνεται από εξειδικευμένο χειρουργό.
Όσον αφορά το αισθητικό μέρος, το μέγεθος της τομής έχει σημασία. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τη ζωή του με μια τεράστια τομή στο λαιμό, με δύσμορφη ουλή που πολλές φορές εκτείνεται από το ένα αυτί έως το άλλο. Μια επέμβαση που έχει τέτοιο αποτέλεσμα στο δέρμα έχει ανάλογο αποτέλεσμα και εσωτερικά. Σε καμία δηλαδή περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με το αποτέλεσμα μιας επέμβασης που έχει εκτελεσθεί μέσω μιας τομής 2-3 cm που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς του χειρουργού.
Συνήθως το μέγεθος της τομής είναι αντιστρόφως ανάλογο με την εμπειρία του χειρουργού, ειδικά στον θυρεοειδή. Δηλαδή όσο μικρότερη είναι η τομή τόσο μεγαλύτερη είναι η εμπειρία του χειρουργού. Το μέγεθος της τομής επίσης είναι ανάλογο και με το “υπόλειμμα του θυρεοειδούς” που αφήνεται μετά από μια θυρεοειδεκτομή, δηλαδή όσο πιο μεγάλη η τομή τόσο μεγαλύτερο και το υπόλειμμα

Τι είναι το υπόλειμμα θυρεοειδούς μετά από θυρεοειδεκτομή;

Όταν διαγνωσθεί καρκίνος μετά από μια θυρεοειδεκτομή είναι υποχρεωτικό ο ασθενής να κάνει μια εξέταση η οποία θα δείξει το ποσοστό του θυρεοειδή το οποίο έχει μείνει στον ασθενή (uptake) και από το οποίο εξαρτάται η θεραπεία του, δηλαδή πόσες συνεδρίες με ραδιενεργό ιώδιο θα πρέπει να κάνει, την ποσότητα της ραδιενέργειας που πρέπει να λάβει ή των φαρμάκων ή ακόμα και το αν θα χρειαστεί επανεπέμβαση για να αφαιρεθεί αυτό όταν είναι μεγάλο. Στο 95% των περιπτώσεων των ασθενών του κ. Τσιριγωτάκη υπάρχει λιγότερο από 1% υπόλειμμα. Είναι εύκολο λοιπόν να κατανοήσει κάποιος ποια μετεγχειρητική θεραπεία θα ακολουθήσει ένας ασθενής με τέτοιο υπόλειμμα και ποια ο ασθενής που έχει 5% ή ακόμα και 10% υπόλειμμα θυρεοειδούς, ή πόσο θα ταλαιπωρηθεί αν χρειαστεί επανεπέμβαση, κατά την οποία εκτός των άλλων τα ποσοστά επιπλοκών είναι σημαντικά αυξημένα.

Πόσο μέρος από τον θυρεοειδή μου πρέπει να αφαιρεθεί;

Αποδεκτές επεμβάσεις για τον θυρεοειδή, σύμφωνα με όλες τις διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές είναι η σχεδόν ολική και η άμφω ολική θυρεοειδεκτομή. Η σχεδόν ολική εκτελείται για την ελαχιστοποίηση των επιπλοκών της κάκωσης των παραθυρεοειδών ή του κάτω λαρυγγικού νεύρου. Σε περίπτωση όμως που η ιστολογική εξέταση δείξει την ύπαρξη καρκίνου, ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί επανεπέμβαση, όπου εκεί τα ποσοστά των επιπλοκών αυξάνονται, εκτός του ότι η επανεπέμβαση προκαλεί ταλαιπωρία για τον ασθενή τόσο σωματική όσο και ψυχική αλλά και οικονομική.
Η επέμβαση που εκτελούμε εμείς πάντοτε είναι η άμφω ολική θυρεοειδεκτομή, ώστε όποιο και να είναι το αποτέλεσμα της ιστολογικής ο ασθενής μας να μην ξαναχρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές στη θυρεοειδεκτομή;

Οι πιο πιθανές επιπλοκές είναι:

  • Η αιμορραγία
  • Η βλάβη στους παραθυρεοειδείς αδένες, που προκαλεί υποασβεστιαιμία
  • Ο τραυματισμός του παλλίνδρομου λαρυγγικού, που μπορεί να προκαλέσει βραχνάδα

Τι είδους αναισθησία χρειάζεται;

Γενική αναισθησία.

Πότε θα μπορώ να μιλήσω, να φάω και να βγω από την κλινική;

Μιλάτε αμέσως μετά το χειρουργείο, σιτίζεστε μετά από 3-4 ώρες, εξέρχεστε την επομένη το πρωί.

Πόσο ασφαλής είναι η επέμβαση;

Η υψηλή εξειδίκευσή μας και ο εξοπλισμός αιχμής που χρησιμοποιούμε ελαχιστοποιεί το ενδεχόμενο κάποιας επιπλοκής.

Πονάω μετά την επέμβαση, πόσο διάστημα είμαι καθηλωμένος;

Πόνος δεν υπάρχει, αφού δεν συνταγογραφούμε καν παυσίπονα, και ο ασθενής κινητοποιείται μόλις συνέλθει πλήρως από την αναισθησία, σε 2-3 ώρες.

Πότε επιστρέφω στη δουλειά μου και στις δραστηριότητές μου;

Κάποιοι από τους ασθενείς μας επιστρέφουν την επομένη μέρα, κάποιοι άλλοι θέλουν να κάνουν χρήση της αναρρωτικής τους άδειας. Σε πλήρη δραστηριότητα, αθλητισμό, κολύμβηση ή σε εργασίες με μεγάλη καταπόνηση επιστρέφετε μετά την πάροδο 6-10 ημερών.

Θα παχύνω ή θα αλλάξει η ζωή μου μετά το χειρουργείο;

Όχι, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υποβληθεί σε επέμβαση θυρεοειδεκτομής και λαμβάνουν 1 χάπι θυροξίνης ημερησίως. Αυτό ρυθμίζει απόλυτα τον οργανισμό και καθιστά τον άνθρωπο ευθυρεοειδικό, το οποίο μεταφράζεται σε απόλυτη, εύρυθμη και φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού.

ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΕΙΣ ΑΔΕΝΕΣ

Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι 4 ενδοκρινείς αδένες οι οποίοι ανατομικά βρίσκονται στο πίσω μέρος του λαιμού, πίσω από τον θυρεοειδή αδένα, στο πάνω και κάτω τμήμα του κάθε λοβού. Ο ρόλος τους είναι η ρύθμιση της ισορροπίας του ασβεστίου στο αίμα και αυτό γίνεται μέσω της παραγωγής μιας ορμόνης που λέγεται παραθορμόνη (PTH). Ενώ βρίσκονται σε απόλυτη γειτνίαση με τον θυρεοειδή αδένα εντούτοις η λειτουργία τους είναι εντελώς διαφορετική. Η ισορροπία του ασβεστίου στον οργανισμό έχει τεράστια σημασία καθώς συμβάλλει στη λειτουργία του νευρικού, μυϊκού και σκελετικού συστήματος του οργανισμού. Είναι γνωστό ότι τα εγκεφαλικά κύτταρα επικοινωνούν μεταξύ τους χάρη στο ασβέστιο, η σύσπαση και η κίνηση των μυών γίνεται χάρη σε αυτό αλλά και η ισχύς και αντοχή των οστών του σκελετού μας εξαρτάται από το ασβέστιο.

Οι παθήσεις των παραθυρεοειδών είναι:

  • Υπερπαραθυρεοειδισμός, ο οποίος μπορεί να είναι πρωτοπαθής, δευτεροπαθής ή τριτοπαθής.
  • Υποπαραθυρεοειδισμός,τα αίτια του οποίου μπορεί να είναι γενετικά ή επίκτητα (ακτινοβολία στον τράχηλο, αφαίρεση των παραθυρεοειδών σε χειρουργικές επεμβάσεις για θυρεοειδεκτομή, αυτοάνοση νόσος)
  • Όγκοι παραθυρεοειδών αδένων
  • Ψευδοπαραθυρεοειδισμός
  • Ψευδουποπαραθυρεοειδισμός

ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ

Η συχνότερη βέβαια πάθηση είναι ο υπερπαραθυρεοειδισμός κατά τον οποίο υπερπαράγεται ανεξέλεγκτα παραθορμόνη με συνέπεια την επικίνδυνη αύξηση του ασβεστίου στο αίμα. Συνήθως (90%) ο ένας αδένας έχει ένα όγκο (αδένωμα), ενώ στο υπόλοιπο 10% μπορεί να πάσχουν δύο ή τρεις αδένες (υπερπλασία).

Τα συμπτώματα είναι: διαρκής κόπωση, αδυναμία, καταβολή, πονοκέφαλοι, διαταραχή μνήμης, τριχόπτωση, διαταραχή συγκέντρωσης, κατάθλιψη. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να παρουσιάσουν αρρυθμία, υπέρταση, νεφρολιθίαση και οστεοπόρωση η οποία οδηγεί σε κατάγματα. Μερικοί ασθενείς δεν νοιώθουν εμφανή συμπτώματα και ίσως μερικές φορές αυτά διαλάθουν του οικογενειακού ιατρού. Έτσι οι ασθενείς μαθαίνουν και ζουν με αυτά, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται πολύ αρνητικά η ποιότητα τόσο της ζωής τους όσο και του περιβάλλοντός τους.
Η διάγνωση βασίζεται στον ενδελεχή κλινικό έλεγχο αλλά και σε αιματολογικές εξετάσεις (Ca, PTH), στο υπερηχογράφημα και στο σπινθηρογράφημα με sestamibi.
Η χειρουργική θεραπεία έγκειται στην αφαίρεση του ενός αδένα, όταν το πρόβλημα εντοπίζεται σε αυτόν και αφού διεγχειρητικά εξετασθούν οι υπόλοιποι και βρεθούν ότι είναι φυσιολογικοί ή στην αφαίρεση περισσότερων αναλόγως του προβλήματος του ασθενή.
Η χειρουργική των παραθυρεοειδών νόσο και του θυρεοειδούς αδένα απαιτούν λεπτούς χειρισμούς και γι’ αυτό λέμε ότι χρειάζονται απαιτητική χειρουργική. Ο χειρουργός πρέπει να έχει εξοικείωση με τον τράχηλο, δεν χρειάζονται μεγάλες τομές που δυστυχώς γίνονται σε ορισμένους ασθενείς. Αντιθέτως χρειάζεται μεγάλη εμπειρία και η τομή να είναι πολύ μικρή. Η κύρια δυσκολία είναι να εντοπιστεί ο αδένας κι αυτό απαιτεί την ικανότητα, εμπειρία αλλά και την εξειδίκευση του χειρουργού.
Ο ασθενής δεν χρειάζεται να νοσηλευτεί ούτε 24 ώρες, μιλάει αμέσως, κινητοποιείται και σιτίζεται μετά τις πρώτες ώρες από το χειρουργείο.

Ποιες είναι οι ενδείξεις για χειρουργική επέμβαση στους παραθυρεοειδείς;

Χειρουργική επέμβαση (παραθυρεοειδεκτομή) γενικά ενδείκνυται εάν υπάρχει υπερδραστηριότητα των παραθυρεοειδών αδένων, αυτό είτε οφείλεται σε καλοήθη όγκο του ενός ή περισσοτέρων αδένων ( αδένωμα παραθυρεοειδούς), υπερδραστηριότητα και ανάπτυξη όλων των αδένων (διάχυτη υπερπλασία), ή σπάνια ένας κακοήθης όγκος ενός από τους αδένες (καρκίνος παραθυρεοειδούς). Η υπερδραστηριότητα των παραθυρεοειδών μπορεί να σχετίζεται με την απώλεια ασβεστίου από τα οστά (οστεοπόρωση), γενικευμένη κόπωση και λήθαργο, πέτρες στα νεφρά, έλκη στομάχου, άλγος και πόνος στις αρθρώσεις, και δυσκοιλιότητα.

Πώς γίνεται η χειρουργική επέμβαση στους παραθυρεοειδείς;

Η παραθυρεοειδεκτομή συνήθως πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία, αν και αυτό μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία, σε ειδικές περιπτώσεις, εφόσον απαιτείται. Η τομή γίνεται στο μπροστινό μέρος του λαιμού, 2 έως 3 cm πάνω από την κλείδα. Οι υποκείμενοι μύες διανοίγονται για να εκτεθεί ο θυρεοειδής. Ο χειρουργός παρασκευάζει και κινητοποιεί τον θυρεοειδή και εν συνεχεία εντοπίζει και αναγνωρίζει τους παραθυρεοειδείς και αφαιρεί τον ένα ή περισσότερους ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Μεγάλη μέριμνα λαμβάνεται να μην τραυματίσει τα νεύρα που ελέγχουν τη φωνή (λαρυγγικά νεύρα). Οι μύες στη συνέχεια συρράπτονται και ακολουθεί η συρραφή του δέρματος.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι και οι επιπλοκές της χειρουργικής επέμβασης;

Οι περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις σήμερα είναι ασφαλείς, ωστόσο οποιαδήποτε πράξη έχει κινδύνους όπως αντιδράσεις στην αναισθησία, λοιμώξεις του αναπνευστικού, μόλυνση τραύματος. Επιπλέον, υπάρχουν ειδικοί κίνδυνοι που συνδέονται με τη χειρουργική των παραθυρεοειδών:

  • Μετεγχειρητική αιμορραγία μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο στο λαιμό και δυσκολία στην αναπνοή λόγω της πίεσης στην τραχεία. Απαιτείται επέμβαση για την αφαίρεση των θρόμβων αίματος.
  • Τραυματισμός των λαρυγγικών νεύρων μπορεί να προκαλέσει βραχνάδα της φωνής. Αυτό είναι συνήθως προσωρινό, αλλά μπορεί να είναι μόνιμο σε έως 1 έως 2% των περιπτώσεων. Μπορεί να βελτιωθεί με λογοθεραπεία ή με χειρουργική επέμβαση για τις φωνητικές χορδές. Αν είστε ένας τραγουδιστής ή δημόσιος ομιλητής, οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση στο θυρεοειδή/παραθυρεοειδείς μπορεί να προκαλέσει λεπτές μακροπρόθεσμες αλλαγές στη φωνή σας.
  • Τραυματισμός των άλλων παραθυρεοειδών μπορεί να προκαλέσει πτώση του επίπεδου ασβεστίου στο αίμα. Αντιμετωπίζεται με δισκία ασβεστίου και βιταμίνης D και συνήθως επανέρχεται σε λίγες εβδομάδες.
  • Ένα χηλοειδές, ή υπερανάπτυξη ουλώδους ιστού, μπορεί να σχηματιστεί σε οποιαδήποτε χειρουργική ουλή.
  • Ακόμη και στα χέρια των πλέων ειδικών, έως και 5% των παραθυρεοειδών όγκων δεν μπορούν να βρεθούν στην διάρκεια της επέμβαση και το ασβέστιο θα παραμείνει υψηλό (επίμονος υπερπαραθυρεοειδισμός). Μερικές φορές μετά από επιτυχή χειρουργική επέμβαση, ένας από τους άλλους εναπομείναντες παραθυρεοειδείς μπορεί να γίνει υπερδραστήριος και να προκαλέσει αύξηση του ασβεστίου (υποτροπιάζων υπερπαραθυρεοειδισμός).
  • Είναι γνωστό και κατανοητό ότι σε έμπειρα χέρια ελαχιστοποιείται η εμφάνιση επιπλοκών.

Επινεφρίδια

Τα επινεφρίδια είναι ενδοκρινείς αδένες οι οποίοι βρίσκονται πάνω από κάθε νεφρό και ο ρόλος τους είναι να εκκρίνουν ορμόνες απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος.

Αποτελούνται από δύο τμήματα: τον φλοιό που είναι το εξωτερικό τμήμα όπου γίνεται η σύνθεση των στεροειδών ορμονών, όπως είναι η κορτιζόλη, η τεστοστερόνη, τα οιστρογόνα DHEA και η αλδοστερόνη.

Το άλλο τμήμα των επινεφριδίων είναι ο μυελός ο οποίος είναι το εσωτερικό μέρος και παράγει αδρεναλίνη (επινεφρίνη) και νοραδρεναλίνη (νορεπινεφρίνη), τις λεγόμενες ορμόνες μάχης ή φυγής, ονομασία πήραν λόγω του ότι η έκκριση αυτών αυξάνεται σε καταστάσεις stress.

Οι διαταραχές της λειτουργίας των επινεφριδίων κατατάσσονται σε τρεις ομάδες:

Ανεπάρκεια των επινεφριδίων (νόσος Addison)

Υπερδραστηριότητα των επινεφριδίων (σύνδρομο Cushing πρωτοπαθής υπεραλδοστερονισμός, φαιοχρωμοκύττωμα)

Όγκοι καλοήθεις ή κακοήθεις.

Οι χειρουργικές επεμβάσεις για τα επινεφρίδια είναι η μερική επινεφριδεκτομή, η ολική επινεφριδεκτομή ανάλογα με την πάθηση βέβαια μπορεί να χρειαστεί και επικουρική θεραπεία.