Εάν νοιώθετε πόνο στην κοιλιά κατά την ανύψωση ενός αντικειμένου, ή νοιώθετε πόνο ενώ βήχετε, ή κατά την ούρηση, ή σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, ή ψηλαφάτε κάποιο εξόγκωμα στη κοιλιά κάτω από το δέρμα, τότε μπορεί να έχετε κήλη. Ο πόνος μπορεί να μην είναι έντονος ή απότομος, μπορεί να αντανακλά στη μέση, στο ισχίο ή στο πόδι και μπορεί να υποχωρεί όταν ξαπλώνετε ή όταν ξεκουράζεστε.
Η κήλη δεν θεραπεύεται από μόνη της. Η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη και η απαραίτητη θεραπεία. Τα καλά νέα είναι, ότι τώρα η επέμβαση μπορεί να γίνει γρήγορα και με ασφάλεια και μπορείτε να πάτε σπίτι σας, σε λιγότερο από 24 ώρες μετά την επέμβαση.
Εγώ και οι συνεργάτες μου, είμαστε εξειδικευμένοι στην αντιμετώπιση κάθε είδους κήλης, χρησιμοποιούμε τεχνολογία αιχμής, αρίστης ποιότητας πλέγματα και εφαρμόζουμε τη μέθοδο της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής για την αποκατάσταση των κηλών. Σε ένα χώρο άνετο και φιλικό, προτεραιότητα μας είναι να εξυπηρετήσουμε τις ανάγκες σας και να θεραπεύσουμε την κήλη σας με ασφάλεια εξατομικεύοντας κάθε φορά την επέμβαση που διενεργούμε. προς το συμφέρον σας.
Πάθηση τόσο παλιά όσο και σύγχρονη
Ο όρος κήλη περιγράφηκε για πρώτη φορά από τους αρχαίους Έλληνες. Αργότερα οι πρώτοι Έλληνες γιατροί χρησιμοποίησαν την ανάταξη και τη διαφανοσκόπηση για τη διαφορική διάγνωση της βουβωνοκήλης από την υδροκήλη.
Η θεραπεία που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά από γιατρούς στην Αλεξάνδρεια, για την κήλη, ήταν η σφικτή περίδεση της περιοχής. Από τότε μέχρι τα τέλη του 1800 δεν παρατηρήθηκε καμία αξιόλογη εξέλιξη. Για πρώτη φορά λοιπόν από τότε το 1887 ο Bassini περιέγραψε την πρώτη επιτυχημένη χειρουργική τεχνική για κήλη.
Με την πάροδο των χρόνων, την καλύτερη γνώση στης ανατομίας και την αλματώδη εξέλιξη της τεχνολογίας έχουν περιγραφεί νέες τεχνικές -και περιγράφονται ακόμη και σήμερα- με αποτέλεσμα η θεραπεία της κήλης, αυτής της συχνής πάθησης να είναι συνεχώς στο προσκήνιο.
Κήλη είναι η προβολή ενός ενδοκοιλιακού σπλάχνου (συνήθως εντέρου) ή καλύτερα μέρους ενός σπλάχνου έξω από το κοιλιακό τοίχωμα, μέσω ενός στομίου (κηλικό στόμιο) ή ενός ανοίγματος, το οποίο είναι είτε φυσιολογικό <<στόμιο>>(καλύτερα είναι ο όρος ευένδοτο σημείο) που έχει μεγαλώσει, είτε παθολογικό. Φυσιολογικά <<στόμια>> στο κοιλιακό τοίχωμα υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους στη βουβωνική χώρα, ή σε άλλα σημεία του κοιλιακού τοιχώματος, τα οποία τα διαπερνούν αγγεία-νεύρα (έτσι ανάλογα με τη θέση έχουμε την βουβωνοκήλη-ομφαλοκήλη κ.ο.κ.). Παθολογικά στόμια υπάρχουν επίσης στα σημεία εκείνα που έχει προηγηθεί χειρουργική επέμβαση και είτε από κακή σύγκληση των τοιχωμάτων, είτε από κακή επούλωση του τραύματος δημιουργείται η μετεγχειρητική κήλη.
Η κήλη γίνεται εύκολα αντιληπτή, συνήθως από τον ασθενή, αφού μπορείτε να δείτε όταν είσαστε όρθιοι ένα “πρήξιμο” ή ένα <<φούσκωμα>> σε κάποιο σημείο του κοιλιακού σας τοιχώματος που εξαφανίζεται πολλές φορές όταν ξαπλώσετε, τουλάχιστον στα αρχικά στάδια.
Η κήλη είναι μια συχνή πάθηση, η οποία όμως αποτελεί την κυριότερη αιτία απώλειας εργασίας, είναι μέτριας βαρύτητας ασθένεια αλλά μπορεί να βάλει σε περιπέτεια την υγεία σας αν παραμεληθεί. Είναι η πιο συχνή επέμβαση που πραγματοποιούμε οι γενικοί χειρουργοί, αφού υπολογίζεται ότι το 5% του πληθυσμού θα εμφανίσει κάποιου είδους κήλη, με πιο συχνή τη βουβωνοκήλη.
Η κήλη το όνομά της το παίρνει από τη θέση στην οποία εμφανίζεται. Έτσι έχουμε τη βουβωνοκήλη, την ομφαλοκήλη, τη μηροκήλη, την επιγαστρική κήλη και την μετεγχειρητική κήλη, οι οποίες είναι οι συνηθέστερες, αλλά και μερικές πιο σπάνιες όπως είναι η κήλη Spiegel, Richter, Littre και μερικές άλλες.
Ένα από τα πιο συνήθη σημεία εμφάνισης κήλης είναι η βουβωνική χώρα, ιδιαίτερα για τον ανδρικό πληθυσμό.
Το κύριο σύμπτωμα μιας κήλης είναι ο πόνος, ο οποίος ενδέχεται να επιδεινωθεί με άρση βαρέων αντικειμένων. Συνήθως, συνοδεύεται από ένα εξόγκωμα στην κοιλιά ή στη βουβωνική χώρα. Αν παρατηρήσετε κάτι τέτοιο επικοινωνήστε άμεσα με το χειρουργό σας.
Kήλες μπορεί επίσης να εμφανιστoύν στον ομφαλό (ομφαλοκήλη) και σε σημεία προηγούμενης χειρουργικής επέμβασης (μετεγχειρητική).
Οι κήλες δε θεραπεύονται από μόνες τους αν και μερικοί ενδέχεται να βρείτε περιστασιακή ανακούφιση με την χρήση ήπιων παυσίπονων. Επιπρόσθετα, η χρήση υποστηρικτικής ζώνης μπορεί να σας παρέχει κάποια ανακούφιση, στην περίπτωση της βουβωνοκήλης, αλλά αντενδείκνυται σε όλους τους ασθενείς οι οποίοι μπορούν να χειρουργηθούν. Πρέπει να επισημανθεί, εδώ ,ότι δεν υπάρχει ασθενής ο οποίος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χειρουργικά, όποια ηλικία κι αν έχει και σε όποια κατάσταση και να είναι. Για κάθε ασθενή η χειρουργική επέμβαση και το είδος της αναισθησίας προσαρμόζονται ανάλογα με τον ίδιον και αφού κάθε ασθενής είναι ξεχωριστός, η επέμβαση πάντα εξατομικεύεται. Επομένως η αντίληψη ότι κάποιος είναι μεγάλης ηλικίας και δεν μπορεί να χειρουργηθεί, είναι εσφαλμένη.
Μάλιστα, εάν η κήλη που έχετε αφεθεί χωρίς θεραπεία και προκληθεί «στραγγαλισμός» ή περίσφιγξη ( κατάσταση κατά την οποία ένα τμήμα του οργάνου που βρίσκεται μέσα στην κήλη παγιδεύεται έξω από την κοιλιά και δεν μπορεί να αποκτήσει επαρκή ροή αίματος ), δυνητικά μπορεί να απειλήσει ακόμη και τη ζωή σας. Ενδείξεις και συμπτώματα της κατάστασης αυτής περιλαμβάνουν αίμα στα κόπρανα, πόνος, εμετός, πυρετός, ακόμη και σοκ και μπορεί να απαιτούν επείγουσα θεραπεία.
Ωστόσο, η απόφαση σχετικά με την επιλογή της βέλτιστης δυνατής προσέγγισης για την αποκατάσταση μιας συγκεκριμένης κήλης θα πρέπει να βασίζεται στη διάγνωση του εξειδικευμένου χειρουργού, στο ιατρικό ιστορικό και κλινική εικόνα του ασθενή.
Παράγοντες κινδύνου
Ενδέχεται να αντιμετωπίζετε κίνδυνο εμφάνισης κήλης, αν πάσχετε από :
- χρόνιο βήχα
- παχυσαρκία
- κύηση
- άρση βαρέων αντικειμένων
- συνεχές φτάρνισμα σαν να πάσχετε από κάποια αλλεργία
- ηλικιακή γήρανση
- προηγούμενη επέμβαση
Oι παράγοντες αυτοί ενδέχεται να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν την αδυναμία του κοιλιακού σας τοιχώματος, επιτρέποντας σε ένα όργανο ή λιπώδη ιστό να διεισδύσει από αυτό το αδύναμο σημείο και να βγει έξω από το τοίχωμα της κοιλιάς. Η διάγνωση της κήλης δύναται να επιβεβαιωθεί αποκλειστικά και μόνο με κλινική εξέταση από εξειδικευμένο ιατρό.
Με την χρήση της τεχνολογίας αιχμής που χρησιμοποιούμε, καθώς και την χρήση laser ή RF οι ασθενείς μας δεν παρουσιάζουν πόνο μετά το χειρουργείο, συνήθως δεν χρειάζεται να λάβετε παυσίπονα και ο μόνος περιορισμός που θα έχετε, είναι η αποφυγή άρσης βαρών για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΗ
Η βουβωνοκήλη είναι η συνηθέστερη όλων (70%) των κηλών και εμφανίζεται στο κάτω πλάγιο τμήμα της κοιλιάς, είτε αριστερά είτε δεξιά. Την κατατάσσουμε σε 3 κατηγορίες:
- Ευθεία βουβωνοκήλη
- Λοξή βουβωνοκήλη
- Βουβωνοκήλη τύπου “παντελονιού” ονομάζεται, όταν συνυπάρχουν οι δύο πρώτες
Η βουβωνοκήλη συμβαίνει όταν κάποιο ενδοκοιλιακό όργανο – συνήθως τμήμα του εντέρου – προβάλει μέσω ενός αδύναμου σημείου (έσω βουβωνικό στόμιο) στη μηροβουβωνική χώρα. Η προπίπτουσα διόγκωση μπορεί να είναι επώδυνη – ειδικά όταν βήχετε, ή σηκώνετε ένα βαρύ αντικείμενο. Δεν είναι κατ’ανάγκην επικίνδυνη από μόνη της, μια βουβωνοκήλη αλλά και δεν <<περνάει>> από μόνη της.
Η βουβωνοκήλη μπορεί να οδηγήσει σε απειλητικές, για τη ζωή του ασθενούς, επιπλοκές. Για το λόγο αυτό, ο γιατρός σας θα σας συστήσει προγραμματισμένη χειρουργική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης.
Εάν συμβεί περίσφιγξη ή στραγγαλισμός του οργάνου το οποίο είναι μέσα στη κήλη η χειρουργική επέμβαση πρέπει να γίνει μέσα σε 6 ώρες,περίπου, γιατί μετά από αυτό το διάστημα μπορεί να νεκρωθεί το όργανο που βρίσκεται μέσα στον κηλικό σάκκο και μια επέμβαση η οποία είναι μεσαία σε βαρύτητα να μετατραπεί σε βαριά, αν χρειαστεί να αφαιρεθεί π.χ. τμήμα νεκρωμένου εντέρου.
Όταν γίνει η περίσφιγξη, η κήλη πλέον είναι επείγον περιστατικό και σε αυτή την περίπτωση ο ασθενής, συνήθως, δεν έχει περιθώρια επιλογής γιατρού ούτε κλινική.
Επίσης, εάν ο ασθενής είναι επιβαρυμένος και με άλλες παθήσεις δεν μπορεί να γίνει η προετοιμασία του ούτε ο πλήρης εργαστηριακός έλεγχος για να οδηγηθεί στο χειρουργείο με τις καλύτερες συνθήκες, λόγω του επείγοντος. Για παράδειγμα, ένας ασθενής ο οποίος λαμβάνει αντιπηκτική αγωγή με χάπια σε προγραμματισμένη επέμβαση πρέπει να διακόψει για μερικές μέρες την λήψη των χαπιών και να λαμβάνει αντιπηκτικές ενέσεις, στο επείγον χειρουργείο δεν υπάρχει περιθώριο χρόνου για τέτοια αλλαγή και ο άρρωστος θα μπει υποχρεωτικά χειρουργείο με χρόνο προθρομβίνης διπλάσιο του φυσιολογικού με ότι αυτό συνεπάγεται για το είδος της επέμβασής του, το είδος της αναισθησίας την οποία θα λάβει και γενικά την μετεγχειρητική του πορεία.
Συνήθως, ο ασθενής αρχίζει να πονάει, με την πάροδο των ωρών και βλέποντας ότι ο πόνος δεν περνάει αποφασίζει να πάει στο εφημερεύον νοσοκομείο και συνήθως μετά από την ανάλογη αναμονή και τις απαραίτητες εξετάσεις οδηγείται νύχτα στο χειρουργείο, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον ίδιο αλλά και για τους γιατρούς που εφημερεύουν από το πρωί.
Η βουβωνοκήλη εμφανίζεται συνήθως ως αποτέλεσμα:
- Αυξημένης πίεσης των κοιλιακών τοιχωμάτων από το εσωτερικό της κοιλιάς
- Ύπαρξης κακής ποιότητας ιστών (διαταραχές κολλαγόνου-ελαστάσης)
- Ευαισθησίας / αδυναμίας στο κοιλιακό τοίχωμα
- Συνδυασμού αυξημένης πίεσης στο εσωτερικό της κοιλιάς και μία προ-υπάρχουσας αδυναμίας στο κοιλιακό τοίχωμα
- Μεγάλης τάσεως του κοιλιακού τοιχώματος κατά τη διάρκεια των κενώσεων ή της ούρησης σε ασθενείς με χρόνια δυσκοιλιότητα ή δυσουρικά προβλήματα (υπερτροφία προστάτη)
- Βαριάς ανύψωσης
- Υγρού στην κοιλιά (ασκίτης)
- Εγκυμοσύνης
- Υπερβολικού βάρους
- Χρόνιου βήχα ή φταρνίσματος
Η βουβωνοκήλη παρατηρείται σε αυξημένη συχνότητα στους άνδρες. Αυτό οφείλεται στη μεγαλύτερη πιθανότητα των ανδρών να έχουν μια συγγενή αδυναμία κατά μήκος του βουβωνικού πόρου.
Συγκεκριμένα, στο αρσενικό έμβρυο, οι όρχεις σχηματίζονται μέσα στην κοιλιακή χώρα και στη συνέχεια κινούνται από το βουβωνικό πόρο προς στο όσχεο. Λίγο μετά τη γέννησή του αρσενικού εμβρύου, το βουβωνικό κανάλι κλείνει εντελώς, αφήνοντας χώρο μόνο για να περάσουν τα στοιχεία του όρχεως. Αυτό είναι ένα αδύναμο σημείο και εάν για τον οποιοδήποτε από τους παραπάνω λόγους, μεγαλώσει, τότε μαζί με τα στοιχεία του όρχεως μπορεί να περάσει και οποιοδήποτε όργανο της κοιλιάς, που έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία της κήλης.
Με την χρήση του laser ή των ραδιοσυχνοτήτων και των εξελιγμένων πλεγμάτων οι ασθενείς μας δεν παραπονούνται για μετεγχειρητικό πόνο και η νοσηλεία τους δεν υπερβαίνει την 1 ημέρα ενώ στο επείγον χειρουργείο αυτά μπορούν να αλλάξουν. Ο μόνος του περιορισμός με την έξοδό του από την κλινική είναι η αποφυγή άρσης βαρών.
ΟΜΦΑΛΟΚΗΛΗ
Η ομφαλοκήλη εμφανίζεται στην περιοχή του ομφαλού και διακρίνεται σε δύο κατηγορίες:
- Γνήσια ομφαλοκήλη που βρίσκεται στην περιοχή του ομφαλού
- Παραομφαλική που βρίσκεται σε κάποιο σημείο γύρω από τον ομφαλό.
Η ομφαλοκήλη συναντάται συχνά σε νεογνά, και στους πρώτους μήνες δεν χρειάζεται επέμβαση γιατί μπορεί να γίνει σύγκλειση αυτής αυτόματα.
Μια ομφαλοκήλη εμφανίζεται όταν τμήμα του εντέρου προβάλει μέσω ενός ανοίγματος των κοιλιακών μυών στην περιοχή του ομφαλού. Η ομφαλοκήλη είναι μια κοινή πάθηση.
Κήλες ομφάλιου λώρου παρατηρούνται πιο συχνά σε βρέφη.
Σε ένα βρέφος, μια ομφαλοκήλη μπορεί να είναι ιδιαίτερα εμφανής όταν το μωρό κλαίει και προεξέχει ο ομφαλός του.
Αυτό είναι ένα κλασικό σημάδι ομφαλοκήλης.
Πολλές ομφαλοκήλες κλείνουν από μόνες τους έως το 1ο ετος ηλικίας, αν και μερικές χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να επουλωθούν.
Για την αποφυγή επιπλοκών, ομφαλοκήλες που δεν εξαφανίζονται έως την ηλικία των 3 χρόνων ή εκείνων που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής χρειάζονται χειρουργική αποκατάσταση.
Ο κίνδυνος της περίσφιγξης υπάρχει σε όλες τις κήλες. Είναι φρόνιμο αν έχετε ομφαλοκήλη, να μην αναβάλετε την αποκατάσταση της, γιατί δεν έχετε τίποτα να κερδίσετε. Αντιθέτως ο στραγγαλισμός της ομφαλοκήλης, μπορεί να σας βάλει σε περιπέτειες, με δυσάρεστες συνέπειες.
Στους ενήλικες, συνήθη αίτια αυτής της μορφής της κήλης περιλαμβάνουν:
- παχυσαρκία,
- πολλαπλές κυήσεις,
- υγρό στην κοιλιακή περιοχή,
- προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στη κοιλιά.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν οξύ πόνο στην κοιλιά, πυρετό και τυμπανισμό και εμμέτους.
Η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη ενδεδειγμένη αντιμετώπιση της κήλης, γιατί με καμιά άλλη μέθοδο δεν μπορεί να αποκατασταθεί το χάσμα από το οποίο προβάλλει η κήλη.
Οι επεμβατικές μέθοδοι που προτείνονται περιλαμβάνουν:
- Κλασσική χειρουργική αντιμετώπιση
- Χειρουργική αντιμετώπιση με πλέγμα
- Λαπαροσκοπική χειρουργική αντιμετώπιση
Η τεχνική πρέπει να εξατομικεύεται ανάλογα με τον ασθενή. Δεν είναι όλες οι τεχνικές το ίδιο αποτελεσματικές στην διόρθωση της πάθησης ενώ ο ασθενής θα πρέπει να ενημερωθεί για την εξειδικευμένη τεχνογνωσία αλλά και εμπειρία του επιλεγμένου χειρουργού. Μια από τις τεχνικές που εφαρμόζουμε με άριστα αποτελέσματα είναι η τοποθέτηση πλέγματος χωρίς τάση, που είναι παγκοσμίως αποδεκτή, έχει ελάχιστη νοσηλεία και σχεδόν καθόλου πόνο.
ΜΗΡΟΚΗΛΗ
Μηροκήλη ονομάζεται η μορφή της κήλης που δημιουργείται σε μια αδύναμη περιοχή μεταξύ της κοιλιάς και του μηρού, κάτω από τη βουβωνική περιοχή και εμφανίζεται σαν φούσκωμα στη ρίζα του μηρού. Εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες και έχει μεγάλη πιθανότητα περίσφιγξης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, μόλις γίνει η διάγνωση της μηροκήλης, συστήνεται άμεσα η χειρουργική θεραπεία αυτής.
Η χειρουργική είναι η μόνη ενδεδειγμένη αντιμετώπιση της κήλης, γιατί με καμιά άλλη μέθοδο δεν μπορεί να αποκατασταθεί το χάσμα από το οποίο προβάλλει η κήλη.
ΕΠΙΓΑΣΤΡΙΚΗ ΚΗΛΗ
Η συγκεκριμένη μορφή κήλης εμφανίζεται κατά μήκος της λευκής γραμμής, η οποία εκτείνεται από το στέρνο ως τον ομφαλό με αυξημένη συχνότητα στους άνδρες.
Η χειρουργική αποκατάσταση συνήθως πραγματοποιείται ανοιχτά ή λαπαροσκοπικά με τοποθέτηση πλέγματος. Ο ασθενής εξέρχεται την επομένη ημέρα της επέμβασης, από το νοσοκομείο.
ΚΟΙΛΙΟΚΗΛΗ – ΚΟΙΛΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗ
Βρίσκεται στην κοιλιακή χώρα και δημιουργείται όταν υπάρχει χάσμα ανάμεσα στους μύες του κοιλιακού τοιχώματος στην μέση γραμμή. Όταν έχει μεγάλες διαστάσεις διπλώνει το δέρμα και φαίνεται σαν ένα μαξιλαράκι, το οποίο κρέμεται.
Πολλές φορές η θεραπεία της κοιλιοκήλης συνδυάζεται με κοιλιοπλαστική (ιδίως στις γυναίκες, αλλά και σε άνδρες), αφού πολλές φορές παρατηρείται και υπερβολική συσσώρευση λίπους στο κάτω μέρος της κοιλιάς με ταυτόχρονη χαλάρωση του δέρματος. Έτσι υπάρχει η δυνατότητα σημαντικής μείωσης του μεγέθους μιας προεξέχουσας κοιλιάς και αισθητής βελτίωσης του σχήματος του σώματος.
Προσοχή όμως! Αυτή η επέμβαση δεν ενδείκνυται για μείωση βάρους, αλλά για πολύ καλό αισθητικό αποτέλεσμα αφού η συσσώρευση λίπους με την ταυτόχρονη δερματοχαλάρωση (τη σημαντική δηλαδή λιποδυστροφία της κοιλίας) δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με άλλο τρόπο, όπως για παράδειγμα με διατροφή και άσκηση. Η κοιλιοπλαστική μπορεί να συνδυαστεί και με άλλες επεμβάσεις, όπως λιποαναρρόφηση ή μειωτική ή αυξητική μαστών. Πολλές φορές σε αυτή την επέμβαση συμμετέχει και πλαστικός χειρουργός.
ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΚΗΛΗ

Οι μετεγχειρητικές κήλες είναι από τις πιο συχνές μορφής κήλης – δεύτερες σε συχνότητα εμφάνισης μετά τις βουβωνοκήλες.
Σε αυτή τη μορφή κήλης, το κοιλιακό περιεχόμενο προπίπτει μέσω της ουλής που σχηματίστηκε από προηγούμενη επεμβατική τομή. Κατά συνέπεια οι κήλες αυτές, προκύπτουν έπειτα από χειρουργική επέμβαση στην περιοχή της κοιλιάς.
Αναπτύσσονται στο 5% – 20% των ασθενών που υποβάλλονται σε ανοιχτές κοιλιακές εγχειρήσεις.
Τα κυριότερα αίτια δημιουργίας τους περιλαμβάνουν:
- λανθασμένη εφαρμογή χειρουργικής τεχνικής,
- μόλυνση τραύματος,
- μεγάλου μεγέθους τομή,
- επιβαρυμένος ασθενής: μεγάλης ηλικίας, παχύσαρκος, κακή γενική κατάσταση, συνύπαρξη διαφόρων νοσημάτων, κ.α.
Η μετεγχειρητική κήλη μπορεί να εμφανιστεί σύντομα μετά από μια επέμβαση αλλά και αρκετά χρόνια μετά.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ
Η αιτιολογία, γενικά των κηλών μπορεί να είναι συγγενής, όμως οποιαδήποτε κατάσταση αυξάνει την ενδοκοιλιακή πίεση μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία κήλης. Τέτοιες καταστάσεις είναι η εκσεσημασμένη παχυσαρκία, η άρση μεγάλων βαρών, ο χρόνιος βήχας, ο έντονος τανυσμός κατά την αφόδευση. Πολύ σημαντικό ρόλο,στη δημιουργία της κήλης, παίζει η διαταραχή της ισορροπίας στη σύνθεση-αποδόμηση του κολλαγόνου και η ανεπάρκεια της ελαστάσης. Γενικά όμως ανωμαλίες του συνδετικού ιστού μπορεί να εμπλέκονται στην παθογένεια της δημιουργίας κήλης. Ανωμαλίες στη μικροσκοπική δομή και στις βιοχημικές ιδιότητες του κολλαγόνου σε ασθενείς με κήλη έχουν δείξει την ύπαρξη μιας γενικότερης ανωμαλίας του μεταβολισμού του κολλαγόνου και της ελαστάσης. Αυτή πρέπει να είναι μάλλον η κυριότερη αιτία,αφού πολλές φορές οι ασθενείς είναι νεαρά άτομα ή ακόμη και αθλητές, είναι λοιπόν δυνατόν να μην σηκώσει βάρη ένας νέος άνθρωπος ή ένας αθλητής για να μην αποκτήσει κήλη, αν δεν σηκώσει αυτός τότε ποιός θα σηκώσει?

ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, η χειρουργική επέμβαση να έχει σαν στόχο όχι μόνο την διόρθωση του κηλικού στομίου, αλλά και την ταυτόχρονη διόρθωση των ιστών και γύρω από το στόμιο, αφού είναι πλέον γνωστό ότι πάσχουν και αυτοί. Ειναι κάτι ανάλογο, αν μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε, με την ποιότητα του πάγου που έχει σχηματισθεί στην επιφάνεια μιας λίμνης και κάποια στιγμή που ο πάγος λιώνει δημιουργείται μια τρύπα στο κέντρο αυτής, ο πάγος δεν έχει, φυσικά, το ίδιο πάχος ή την ίδια ποιότητα σε όλα τα σημεία.
Η θεραπεία της κήλης είναι αποκλειστικά χειρουργική. Η χρήση των κηλεπιδέσμων ή ζωνών δεν έχει καμία θέση, αφού περισσότερο κακό μπορεί να κάνουν απ’ ότι καλό. Ο κηλεπίδεσμος δεν μπορεί να εμποδίσει την έξοδο ενός σπλάχνου από την κοιλιά δια του κηλικού στομίου. Αυτό που κάνει είναι να πιέζει το σπλάχνο που προπίπτει, στο κοιλιακό τοίχωμα, δημιουργώντας έτσι μεγαλύτερο πρόβλημα. Σύμφωνα με όλες τις διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές, όταν διαγνωσθεί κήλη συστήνεται ο προγραμματισμός για χειρουργική επέμβαση και αποκατάσταση. Διάφορες τεχνικές έχουν εφαρμοσθεί κατά καιρούς, πράγμα το οποίο δείχνει ότι καμία τεχνική δεν ήταν τέλεια. Τα τελευταία χρόνια με τη χρήση των πλεγμάτων οι τεχνικές διαφοροποιήθηκαν και πολύ περισσότερο με την εφαρμογή της λαπαροσκόπησης και τις ολικής εξωπεριτοναϊκής τεχνικής (TEP).
Σήμερα, όλα τα διεθνή guidelines έχουν καταλήξει στο ποιες τεχνικές είναι οι καλύτερες για τον ασθενή, που έχει κήλη. Έτσι λοιπόν η λαπαροσκοπική αποκατάσταση δεν προτιμάται, αφού μια επέμβαση που μπορεί να γίνει έξω από την κοιλιά, για να γίνει λαπαροσκοπικά πρέπει να γίνει μέσα από την κοιλιά και αυτό δεν είναι καλό για τον ασθενή, εκτός αυτού η λαπαροσκοπική αποκατάσταση έχει μεγαλύτερο ποσοστό επιπλοκών αλλά και υποτροπής της κήλης.
Σαν επέμβαση εκλογής για την θεραπεία της κήλης, θεωρείται ότι είναι η ανοιχτή επέμβαση με τοποθέτηση πλέγματος χωρίς τάση, αλλά και η ολική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση της κήλης (TEP total extra Peritoneal Repair) που απαιτεί μεγάλη εμπειρία από τον χειρουργό (μεγάλη καμπύλη εκμάθησης) γιατί διαφορετικά έχει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό επιπλοκών.

Όποια επέμβαση και αν εφαρμοσθεί από τις προαναφερθείσες, για την χειρουργική θεραπεία της κήλης. είναι συνηθισμένη επέμβαση, μικρής διάρκειας συνήθως, η οποία δεν εγκυμονεί κινδύνους για τον ασθενή. Με τον εξοπλισμό που έχουμε στη διάθεσή μας τα τελευταία χρόνια ο ασθενής δεν νοσηλεύεται περισσότερο από 24 ώρες, δεν πονάει αφού συνήθως δεν συνταγογραφούμε παυσίπονα, επανέρχεται γρήγορα στις δραστηριότητές του και γενικά δεν έχει περιορισμούς εκτός από την άρση βαρών για το πρώτο διάστημα.
Πρέπει να τονισθεί εδώ, υποστηρίζει ο κος Τσιριγωτάκης, ότι ενώ η χειρουργική αποκατάσταση της κήλης είναι μία συνηθισμένη επέμβαση και δεν εγκυμονεί κινδύνους για τον ασθενή η πιθανότητα της υποτροπής είναι πιθανή. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει η εγχειρητική δεινότητα του χειρουργού. Είναι απαιτητική χειρουργική αφού χρειάζεται πολύ καλή γνώση ανατομίας και η κάθε τεχνική προσαρμόζεται ξεχωριστά σε κάθε ασθενή. Ένας σπουδαίος δάσκαλος της χειρουργικής αλλά και ολοκληρωμένος, αξιόλογος και χαρισματικός χειρουργός, ίσως ο σπουδαιότερος χειρουργός του προηγούμενου αιώνα, ο κ. Γιώργος Αβλάμης συχνά έλεγε ότι «αν θέλω να δω αν είναι καλός ένας χειρουργός θα του δώσω να κάνει μια κήλη, αν θέλω να δω αν είναι άριστος θα του δώσω να κάνει μια υποτροπή κήλης».
Τα προβλήματα αρχίζουν,επισημαίνει ο χειρουργός Σταύρος Τσιριγωτάκης, όταν ο ασθενής παραμελεί το πρόβλημά του θεωρώντας ότι με πρακτικές όπως η χρήση ζώνης, η αποφυγή άρσης βαρών και ακόμη χειρότερα με τη γυμναστική ή τη φυσιοθεραπεία (που στην πραγματικότητα είναι αυτό που αντενδείκνυται) θα αποφύγει τη χειρουργική επέμβαση.
Το μεγάλο πρόβλημα με τις κήλες είναι η στιγμή που θα συμβεί η περίσφιγξη ή ο “στραγγαλισμός”.
Τότε η χειρουργική επέμβαση πρέπει να γίνει επειγόντως, δηλαδή μέσα σε 5-6 ώρες, διαφορετικά το παγιδευμένο τμήμα του εντέρου ισχαιμεί αφού δεν αρδεύεται ικανοποιητικά με αίμα και μπορεί να νεκρωθεί. Αυτόματα η επέμβαση γίνεται βαριά αφού θα πρέπει να αφαιρεθεί το τμήμα του εντέρου που νεκρώθηκε με θνητότητα που μπορεί να φτάσει το 10%, με πολυήμερη νοσηλεία και ταλαιπωρία του ασθενή. Για τους ηλικιωμένους ασθενείς το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο αφού πολλές φορές συνυπάρχουν και άλλες γνωστές ή άγνωστες γι’ αυτούς παθήσεις και όταν χρειαστεί να χειρουργηθούν επειγόντως συνήθως είναι απροετοίμαστοι, κάτι το οποίο έχει συνέπειες στην μετεγχειρητική τους πορεία. Ιδιαίτερη κατηγορία ασθενών είναι εκείνοι οι οποίοι ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές και μικρά νησιά, αλλά και οι ναυτικοί, οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα άμεσης πρόσβασης σε νοσοκομείο. Προς αποφυγή όλων αυτών των δυσάρεστων καταστάσεων που σίγουρα θα ταλαιπωρήσουν αλλά μπορεί να θέσουν και σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή του αρρώστου, τονίζει ο χειρουργός Σταύρος Τσιριγωτάκης, η προγραμματισμένη επέμβαση είναι η καλύτερη επιλογή.
Ιδιαίτερη νοσολογική οντότητα αποτελούν η κιρσοκήλη και η υδροκήλη με την έννοια ότι σε αυτές δεν προπίπτει κάποιο ενδοκοιλιακό σπλάχνο.